Μονώσεις ταρατσών

Η ταράτσα είναι η επιφάνεια με τις μεγαλύτερες αναλογικά απώλειες ενέργειας από κάθε άλλη επιφάνεια ενός κτιρίου (μπορεί να φτάσει και το 60%!). Είναι λοιπόν απαραίτητη η μόνωση της, τόσο για εξοικονόμηση ενέργειας όσο και αποτροπή της υποβάθμισης του κτιρίου από τους εξωγενείς παράγοντες (υγρασία, ρύποι, διακυμάνσεις θερμοκρασίας).

Οι βασικές φάσεις μιας μόνωσης ταράτσας είναι οι παρακάτω - όχι πάντα με την ιδιά σειρά, ανάλογα με το αν επιλέγουμε μια κλασική (συμβατική) μόνωση ή μια ανεστραμμένη μόνωση.

1. Θερμομόνωση

Τα πιο συνηθισμένα υλικά είναι η εξηλασμένη πολυστερίνη και η διογκωμένη πολυστερίνη, όπως επίσης ο αφρός πολυουρεθάνης.

2. Δημιουργία κλίσεων

Συνήθως προτιμώνται ελαφρά κονιάματα (αφρομπετόν, περλομπετόν, κυψελωτό μπετόν κλπ), για να μην φορτίζεται υπέρβαρα ο φέρον οργανισμός - αν και  στα σύγχρονα κτίρια οι προδιαγραφές αντοχής σε φορτίσεις επιτρέπουν τη δημιουργία κλίσεων και με κανονικά κονιάματα (π.χ τσιμεντοκονία, γαρμπιλομπετόν).

3. Στεγανοποίηση

Οι μέθοδοι στεγανοποίησης  διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
α. Με χρήση έτοιμων μεμβρανών  (ασφαλτικές, PVC ) 
β. Με χυτές μεμβράνες (επαλειφόμενα υλικά)

Πρόκειται για δύο μεθόδους, που δεν είναι η μία καταλληλότερη της άλλης, καθώς η κάθε μία καλύπτει διαφορετικές ανάγκες κάθε έργου. Έτσι, μπορεί να παρατηρήσουμε έργα όπου καταλληλότερη μέθοδος είναι η στεγανοποίηση με χρήση έτοιμων μεμβρανών ή άλλα έργα όπου καταλληλότερη κρίνεται η μέθοδος στεγανοποίησης με χυτές μεμβράνες.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τηρούνται οι προδιαγραφές και η εφαρμογή να γίνεται από έμπειρο και πιστοποιημένο συνεργείο.

4. Τελικό δάπεδο 

Το τελικό δάπεδο προστατεύει την κατασκευή μας από τη γήρανση και τη λοιπή καταπόνηση, ενώ μας δίνει τη δυνατότητα χρήσης της ταράτσας μας.

Μπορεί να είναι βιομηχανικό δάπεδο, πλακάκι, μάρμαρο ή όποιο άλλο δάπεδο μας αρέσει.

Όλα τα δάπεδα είναι το ίδιο κατάλληλα και το κριτήριο επιλογής είναι το κόστος, το προσωπικό σας γούστο και η πρακτικότητα εφαρμογής.